El maru de da longu
Quànnu ‘enìo ggiò
da la campagna
cul caròlu, el pésciu
oramài ‘endùtu,
do’ fujarèlle,
erbétta e ‘na galina
pe’ fa’ da cena
a ‘sse criature mia,
el maru de da lóngu
me chiamàa:
rlucéa de sole,
tremàa de calùra;
curìu pr’in ggiò
‘nte quella strada biànga:
ècca la tóra!
Nun me sentìu più stràcca.
da la campagna
cul caròlu, el pésciu
oramài ‘endùtu,
do’ fujarèlle,
erbétta e ‘na galina
pe’ fa’ da cena
a ‘sse criature mia,
el maru de da lóngu
me chiamàa:
rlucéa de sole,
tremàa de calùra;
curìu pr’in ggiò
‘nte quella strada biànga:
ècca la tóra!
Nun me sentìu più stràcca.