O bel cucalu
r'vièni a la marìna
cume 'na 'éla
r'viène cchi dal maru.
Chiara è la rena,
'a 'na lancettìna,
ride cuntèntu
'stu bel marinàru.

La lonna è calma,
él maru pare ell'òju;
je canta lia
da 'na fenèstra upèrta:
-Nun pòi sape'
se quantu be' te òju.
­Adè' se 'ffaccia ,
spanne 'na cuperta.

-O bel cucàlu,
aie incontra tu,
o lala bianga
faje 'na carézza;

o bel cucàlu,
bàgemela tu
ascème de 'stu maru
cu' la brezza.-